„Doskonałość własna pomaga drugich zbawieniu i drugich zbawienie pomaga własnej doskonałości, jednakże własne zbawienie przenoś nad drugich" (ND, 254). Jest to osobisty komentarz błogosławionego Honorata do hasła zakonów franciszkańskich: „Deus meus et omnia" - „Bóg mój i wszystko moje". Myśl ta streszcza definicję biblijną, że stworzeni jesteśmy „na obraz i podobieństwo Boże". To podobieństwo Boże w myślącym stworzeniu wpisane jest w nasz rozum, wolną wolę i zdolności twórcze, stąd wezwanie-imperatyw kategoryczny Ewangelii: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski" (Mt 5,48). W porządku łaski dał nam moc, żebyśmy się stali synami Bożymi.
Świętość zaczyna się od przyjęcia darmowej i niezmierzonej miłości Boga i pozwolenia, aby miłość ta w nas żyła i nami kierowała. Sprawdzianem miłości Boga jest miłość bliźniego, ponieważ Jeśliby ktoś mówił: "Miłuję Boga" a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi" (l J 4,29).
Doskonałość to droga na Górę Świętą, na której szczycie stoi Krzyż. Na początku drogi usłyszysz dziwne słowa Chrystusa: Jeśli chcesz osiągnąć życie wieczne, zachowaj przykazania. (...) Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną" (Mt 19,17-21). To znaczy wspinaj się pod górę... Każdy twój krok niech będzie doskonalszy od poprzedniego. Nie tylko coraz bardziej miłuj Boga i bliźniego, ale coraz doskonalej miłuj Boga i twego brata. Doskonałość jest nieskończonością... Droga ta ma jeden niezbędny warunek: należy oderwać się od dóbr materialnych; nie przywiązywać się do nich. Ubóstwo to nie uświęcona bieda, ale świadome, dobrowolne, wewnętrzne oderwanie się od bogactw i pieniądza.
Ideały ubóstwa franciszkańskiego wypełniają wszystkie ukryte wspólnoty honorackie. Warto jednak w tym miejscu wspomnieć nieistniejące dziś Zgromadzenie Niewiast Ewangelicznych założone w 1889 roku dla mężatek i wdów, które w formie Sodalicji Służebnic Przenajświętszej Rodziny realizowały wzorce ewangelicznej doskonałości, wyprzedzając soborowe powołanie świeckich do świętości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz