Św. Honorat z Arles (ur. ok. 350 w Toul w Galii, zm. 16 stycznia 429 lub 430 w Arles) – biskup Arles, zakonnik, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.
Pochodził z dostojnej rodziny rzymskich namiestników prawdopodobnie z Toul. Przyjął chrzest, gdy był jeszcze młodzieńcem. Czytając żywoty świętych zapragnął naśladować ich bohaterów. Podobno, nie zachowując umiaru w zadawanych sobie pokutach, nabawił się ciężkiej choroby. Po pielgrzymce, którą odbył wraz z bratem do Egiptu i Palestyny, około 410 r. osiedlił się na bezludnej wysepce Lérinum (Saint-Honorat, Wyspy Leryńskie) koło Cannes.
Niebawem obok mistrza zaczęli gromadzić się uczniowie, m.in. św. Lupus z Troyes. Tak powstał jeden z najsłynniejszych w średniowieczu ośrodków życia zakonnego – monaster Lérin na wyspie, gdzie żyło wielu mnichów, którzy dostąpili świętości. Kierując klasztorem starał się, aby nikt we wspólnocie nie czuł się przygnębiony, zmęczony lub niepotrzebny. Sam uczynił przy tym wiele cudów.
Żywot założyciela znany jest z panegiryku napisanego przez jego ucznia i krewnego Hilarego – biskupa miasta Arles. Z monasterem duchowo związany był św. Paulin z Noli. Na jego zaproszenie przybył tam św. Eucheriusz, autor szeregu dzieł, w tym „Żywotu św. Maurycego i świętych męczenników Legionu Tebańskiego”. W tym klasztorze przez pewien czas mieszkał też św. Jan Kasjan, który następnie założył własną wspólnotę w Marsylii.
Będąc przełożonym monasteru św. Honorat przyjął święcenia kapłańskie. W 427 powołano go na urząd biskupa Arles. Wtedy też przy katedrze założył monaster. Otoczony licznymi uczniami zmarł 16 stycznia 429 lub 430 roku.
Jego relikwie spalili jakobini podczas rewolucji francuskiej.
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci.
Cerkiew prawosławna wspomina św. Honorata 16/29 stycznia [uwaga 1], tj. 29 stycznia według kalendarza gregoriańskiego.
