W dniu 5 kwietnia 1892 r. doręczono ojcom kapucynom w Zakroczymiu rozporządzenie generał-gubernatora Hurki, iż klasztor mają opuścić i udać się za granicę, bądź do innego klasztoru istniejącego jeszcze na terenie Królestwa, a więc do Łomży lub do Nowego Miasta nad Pilicą. Jako powód podano względy strategiczne, wynikające z bliskości twierdzy w Modlinie. Ojciec Honorat tak tę sprawę wyjaśnia: „Generał-gubernator Hurko kazał zamknąć klasztor kapucynów pod pretekstem potrzeb strategicznych. Tymczasem komendant sąsiedniego fortu [Modlin], oświadczył, że ojcowie wywierali dodatni wpływ na ludność, podnosząc ducha pobożności poziom moralny”.
Ojciec Honorat został przeniesiony do Nowego Miasta n. Pilicą, małego, zapomnianego miasteczka. Gdy przybył do tego klasztoru, powiedział braciom: „Nie martwcie się. Tak, klasztor będzie naszym grobem, ale także naszą kolebką, stąd rozejdziemy się po całej Polsce”. W niedługim czasie ośrodek ten ożywił się, zaczęły powstawać nowe zgromadzenia i nowe domy. Ludzie licznie przychodzili do spowiedzi do o. Honorata. Tutaj założył jeszcze nowe trzy zgromadzenia.
15. Zgromadzenie Braci Synów Matki Bożej Bolesnej, które wyłoniło się ze Zgromadzenia Braci Sług Maryi 8 grudnia 1893 r. przy współudziale Izydora Wysłoucha (1869-1937). Zgromadzenie to zajęło się pracą wśród młodzieży męskiej w miastach.
16. Zgromadzenie Pocieszycielek Serca Jezusowego zostało założone 19 marca 1894 r. Założyciel zlecił mu prowadzenie czytelni katolickich. Pierwszą współpracownicą w tym dziele była Gertruda Krzymowska, a następnie Klara Łozińska (1877-1954).
17. Najmłodszemu Zgromadzeniu Sióstr Służebnic Matki Dobrego Pasterza, założonemu 21 listopada 1895 r. przy współudziale Ludwiki Morikoni (1865-1933), powierzył założyciel opiekę nad dziewczętami moralnie zaniedbanymi.
Wyżej wymienione zgromadzenia aktualnie istnieją i owocnie pracują w Kościele. Nie mówimy tutaj o tych kilku, które formowały się pod opieką bł. Honorata, ale z różnych względów przestały istnieć. Na przełomie XIX i XX wieku wszystkie zgromadzenia o. Honorata liczyły ok. 10 tysięcy mężczyzn i niewiast.
Niedawno po 120 latach przestało istnieć, założone przez o. Honorata 15 sierpnia 1883 r. Zgromadzenie Braci Sług Maryi Niepokalanej. Główną przyczyną były wrogie działania władz komunistycznych po drugiej wojnie światowej, tj. nacjonalizacja domów i majątku oraz rozproszenie braci. Mimo wysiłków w późniejszych latach nie udało się odrodzić zgromadzenia.
Podsumowując to krótkie omówienie, należy dodać, że bł. Honorat wszystkim swoim zgromadzeniom opracował konstytucje i różne potrzebne instrukcje. Każdemu wytyczył też główne zasady duchowości. Osobiście pomagał w staraniach o kościelne zatwierdzenie, przygotowując potrzebne pisma. Wszystko to pociągało za sobą trudny do wytłumaczenia nakład pracy ze strony założyciela. Każdemu ze zgromadzeń wytyczył też główne zasady duchowości. Problem ten wymaga osobnego opracowania.
W Nowym Mieście prowadził ten sam styl życia co w Zakroczymiu, z tym, że więcej czasu poświęcał na pracę pisarską. Do końca życia chciał wykorzystać wszystkie swoje siły i możliwości jedynie dla chwały Bożej.
Wyżej wymienione zgromadzenia aktualnie istnieją i owocnie pracują w Kościele. Nie mówimy tutaj o tych kilku, które formowały się pod opieką bł. Honorata, ale z różnych względów przestały istnieć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz