1. Dowodem miłości względem Boga jest jej okazanie w czynie. (ND 428)
2. Postępuj zawsze w prostocie i z ufnością, i nie trwóż się tym wszystkim, co doznajesz. (Lsł 105)
3. Co masz, Panie, tak ciekawego do powiedzenia Twojemu stworzeniu, że go na puszczę wywodzisz. Oto to jedno, że jesteś miłością i sam jeden godzien kochania. (ND 246)
4. (...) wolę na służbie Bożej być ostatnią, wzgardzoną i opuszczoną, aniżeli na świecie być uwielbianą, kochaną i być królową. (Lsł 113)
5. Zakonnik w klasztorze powinien być jak na godach weselnych, ciągle rozpromieniony chodzić i wszędzie iść z gorącą miłością Boga, czy do chóru, czy do refektarza, czy do roboty ręcznej lub pisemnej. (ND 419)
6. Bóg tak kocha dusze zakonne, jakby zapomniał o innych stworzeniach. (ND 437)
7. (...) nieskończona dobroć Boża raczy mieć upodobanie w duszy prawdziwie pokutującej. (ND 443)
8. Kochajcie Maryję coraz goręcej, naśladujcie Jej cnoty, aby Was ta Niepokalana Maryja uważała zawsze za swoje służki ukochane i błogosławiła po wszystkie czasy. (Lsł 312)
9. Cierpienia (...) przez Boga zesłane są pouczeniami, a nawet błogosławieństwami. (ND 167)
10. Bóg, który jest miłością wiecznie pałającą, nie może zadowolić się tym, gdy Go człowiek chwali tylko ustami. Jedno westchnienie z miłości jest mu milsze, niż długie bezmyślne pacierze. (Pp IV 319)
11. Nie zrażaj się swymi wadami, bo te nie przeszkadzają do służenia Bogu. (Lsł 145)
12. (...) szczęśliwa dusza, która całą ufność w Bogu pokłada. (ND 415)
13. Ani myśleć, ani mówić o tych, którzy nas niepokoją wewnątrz lub zewnątrz. Bogu wszystko polecać i modlić się, ile razy myśli przeciwne przyjdą. (ND 471)
14. „(...) poznałem, że tylko miłości Bóg wymaga i dla miłości opuszcza się wielu”. (ND 415)
15. Miłość Boga najlepiej nauczy nas modlitwy i rozmowy z naszym Ojcem. (Pp IV 320)
16. Chcę się cały oddać na pastwę Twojej miłości. (ND 183)
17. Bóg was wybrał ze świata, abyście przedstawiały obraz Jezusa na ziemi i to za cząstkę swoją najmilszą uważajcie zawsze. (PTA 162)
18. Miłość Jezusowego ma upodobanie w tym, aby objawiać swoją moc w największej nędzy i naczynia nieprawości zamieniać w naczynia wybrane. (Pp IV 106)
19. Gdy kocham Ciebie, Boże, wiem, że kocham istotę najdoskonalszą, najlepszą, najświętszą, w której nie ma żadnej niedoskonałości, żadnego braku. (ND 178)
20. Kto nie pragnie nieba, ten nie kocha Chrystusa. (ND 253)
21. Kto nie myśli o wieczności, nie jest chrześcijaninem, daleko bardziej zakonnikiem. (ND 253)
22. Godna jest uwielbienia miłość Boża, która pozwala wstawiać się za bliźnimi i wypraszać dla nich potrzebne łaski. (Pp IV 320)
23. Jak to dobrze, żeś Ty taki pokorny i przystępny, i zbliżający się do mnie. Takiego Boga, jak Ty, potrzebowała właśnie moja nędza. (ND 177)
24. Betlejem, ta szkoła główna Chrystusa, jest szkołą umartwienia i oderwania od rzeczy ziemskich. Do tej szkoły zaprowadził nas św. Patriarcha i wstyd by nam było, gdybyśmy mały postęp w tej szkole uczyniły.
25. Pan Jezus rodzi się dzisiaj z Maryi Panny, a jako przez narodzenie uczynił nas synami Bożymi, tak również przez to narodzenie uczynił nas dziećmi Maryi. (PTA 175)
26. (...) gdy Kościół obchodzi uroczyście doroczną pamiątkę tajemnicy żłóbka Pańskiego, trzeba nam ustawicznie ją mieć przed oczyma duszy i o niej dla utwierdzenia się w naszej drodze ciągle rozmyślać. (PTA 147)
27. Jakże kochać powinnyśmy tę Boską Dziecinę, jak Ją cenić i jakie dzięki składać za tę milczącą i bezgraniczną miłość do nas. (PTA 130)
28. My (...), jako wierne dzieci św. Franciszka, powinniśmy często umysłem i sercem przy żłóbku przebywać i stamtąd się uczyć wszelkiej doskonałości. (PTA 138)
29. Przypatrując się pilnie stajence betlejemskiej okiem wiary, zobaczysz tam to wszystko, co ci jest potrzebne (...), co masz czynić (...) i źródło nieprzebrane pociechy do utwierdzenia się na tej drodze. (PTA 145)
30. Niech ten żłóbek Pański będzie dla nas ogniskiem, przy którym rozpalałyby się serca nasze gorącą miłością ewangelicznego ubóstwa, wzgardy świata i świętej pokuty. (PTA 147)
31. Jeżeli kochacie Boskie Dziecię, to musicie razem ukochać co w Nim widzicie i na zawsze się złączyć z Jego pokorą, ubóstwem i umartwieniem. (PTA 164)
Wykaz skrótów dzieł o. Honorata
ApD - Apostolstwo domowe, (maszynopis). Cyfra po skrócie oznacza numer rozdziału.
Dlns - Dlaczego ludzie nie są szczęśliwi, (maszynopis - wersja druga). Cyfra po skrócie oznacza stronę.
ESK - Eucharystia Skarbem Kościoła, (Michalineum 1997). Cyfra arabska oznacza stronę.
Kaz. - Kazania, (maszynopis). Cyfra rzymska oznacza numer tomu, arabska stronę.
Lfab - Listy do SS. Fabrycznych. Pisma Tom 9, (Warszawa 2006). Cyfra oznacza numer strony.
Lfel - Listy do SS. Felicjanek (maszynopis). Cyfra rzymska oznacza numer tomu Listów, pierwsza cyfra arabska oznacza część, druga - numer listu.
Sfr - Święty Franciszek Seraficki i Jego naśladowcy, t. IV, Warszawa 1913. Cyfra rzymska oznacza numer tomu, arabska stronę.
Lok - Listy okólne, (maszynopis). Cyfra rzymska oznacza numer tomu Listów, pierwsza arabska - część, druga arabska - kolejny numer listu.
Lsł - Listy do SS. Służek. Pisma Tom 5, (Warszawa 1997). Cyfra arabska oznacza stronę.
MBM - Miesiąc Boleści Maryi - wrzesień, (maszynopis). AWP II C 15.
ND - Notatnik Duchowy, (Warszawa 1991). Cyfra po skrócie oznacza stronę.
PTA - Polskie Teksty Ascetyczne tom IV, Wybór Pism O. Honorata Koźmińskiego cz. I, (druk na powielaczu, Warszawa 1981). Cyfra po skrócie oznacza stronę.
P - Pisma (Warszawa 1998). Cyfra rzymska oznacza numer tomu, arabska - stronę.
Pp - Powieść nad powieściami, (Włocławek 1910). Cyfra rzymska oznacza numer tomu, arabska - stronę.
TT - Tuus totus. (Warszawa 1982)
Zuk - O zgromadzeniach ukrytych przed światem, (Kraków, b.r.w.). Cyfra po skrócie oznacza stronę druku.
