„Zginie wszystko, co nie od Boga wzięło początek. Zatrzymaj te krótkie słowa" (ND, 341). Jakie ma ono znaczenie dla duchowości honorackiej? Chodzi oczywiście o początek ukrytych wspólnot błogosławionego Honorata. Polecenie „zatrzymaj te krótkie słowa" zostało wpisane podczas rekolekcji w 1876 roku, gdy idea ukrytych wspólnot apostolskich od kilku lat była już rzeczywistością i konkretyzowała się pomyślnie. Wiedział on, że kandydatów do ukrytych zgromadzeń znajdzie wśród dawnych, znajomych tercjarek i członków warszawskich kółek różańcowych. Na jego wezwanie zza murów przybywały do Zakroczymia dusze zapalone do działalności charytatywnej. Dotykamy w tym miejscu delikatnej kwestii wynajdywania liderów i liderek, odznaczających się charyzmatem powołania ewangelicznego i charyzmatem organizacyjnym. Założyciel wszak był odizolowany od świata zewnętrznego, a jedynym punktem kontaktowym był konfesjonał.
Błogosławiony Honorat stale pamiętał o wersecie psalmu: Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą" (Ps 127,1). W 1906 roku wyjaśnia: ukryte wspólnoty zakonne, „w żadnej głowie nie powstały, bo nikt tu z góry nic nie układał, a i ci nawet, których Bóg użył jako narzędzie do tego, sami nie zwrócili uwagi na organizację, jaka się z czasem ułożyła. Dopiero gdy na rozkaz z Rzymu przygotowano szczegółowe sprawozdanie i pokazano je pewnemu kapłanowi zakonnemu [o. Prokopowi Leszczyńskiemu], ten rzekł: "Patrzcie no, jak ta rzecz się ułożyła; wszak ona ogarnęła już wszystkie stany. Wyraźne to działanie ręki Bożej». Dodajmy jeszcze, że znikąd nie było żadnej pomocy materialnej; przeciwnie, rzecz rozwijała się w najwyższym ubóstwie i ostatnim niedostatku, ponieważ nikt prawie nie chciał do niej ręki przyłożyć" (ŻU, 191).
Jaki był początek honorackich wspólnot ukrytych? Na początku było Słowo (por. J 1,1), które za pośrednictwem zakonotwórczego charyzmatu błogosławionego Honorata „stało się ciałem" rozlokowanym w opracowanych przez niego „katakumbach" Królestwa Polskiego, po załamaniu się powstania styczniowego. Podziwiając zaczyn tej inicjatywy, patrzymy na jej rozwój i stan dzisiejszy, w czasach, gdy Kościół Powszechny przyjął i utrwalił pionierskie idee chrześcijańskich wspólnot ewangelicznych, działających w świecie współczesnym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz