Jezus w Najświętszym Sakramencie jest siłą, światłem, radą, jest naszym Bogiem, Panem, Królem, Mistrzem, Lekarzem, Przyjacielem, Oblubieńcem, Siłą, Światłem, Radą, Pociechą" (ND, 404). Ten ujmujący głębią teologiczną szereg przymiotów Ukrytego w Najświętszym Sakramencie Jezusa, zapisanych podczas rekolekcji odprawianych w 1896 roku (ND, 404) jest niezwykle czytelną wykładnią najistotniejszego składnika duchowości honorackiej. Jezus ukryty w Eucharystii, według ojca Honorata, jest wzorem życia ukrytego i ewangelicznej idei ich apostolstwa. Zawiera w sobie ukrycie doskonałe, całkowite i w swej zasadniczej wymowie - heroiczne.
W jednym ze swoich kazań tak mówił błogosławiony Honorat: „W tejże tajemnicy [Eucharystii] ponawia się Jego życie ukryte, bo On tu jest bardziej ukryty niż w Nazarecie. Tam krył się pod postacią ludzką, tu pod postacią chleba; tam przez trzydzieści lat, tu przez tyle wieków; tam dawał przykład posłuszeństwa św. Józefowi, tu kapłanom, na których głos jest posłuszny i zatrzymuje się póki im się podoba" (ESK, 44).
W Katechizmie życia ukrytego tak oto uzupełnia poprzednią opinię: „I dziś Pan Jezus w Przenajświętszym Sakramencie ukryty ciągle zostaje, a to ukrycie jest najwyższym aktem miłości Boga i ludzi, i najskuteczniejszym środkiem obcowania z nimi, zbliżania ich do Boga. Podobnież te ukrycia sług Jego z pobudek miłości Boga, chwały Jego i dusz pożytku czynione, muszą być miłe Panu Bogu i rzeczywiście, są najwyższym aktem miłości Boga i ludzi, i najskuteczniejszym środkiem wpływania na nich" (ŻU, 80).
Najświętszy Sakrament, w stylu ukrytego życia honorackich zgromadzeń, stanowi „Centrum" ich apostolstwa. Dlatego też ojciec Honorat pragnął, by w najskromniejszych nawet domach wspólnot, znalazło się miejsce dla kaplicy z Najświętszym Sakramentem, aby codziennie można było usłyszeć przypomnienie: „Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie" (J 17,18).
W anonimowym apostolstwie, gdy staniesz przed krzyżem przeszkód i przeciwności, przypomnisz sobie swego Mistrza cierpiącego niewdzięczność, zapomnienie i wzgardę w ołtarzu. Tam Jezusowo-moja msza / We mszy się wsiewam / w Chrystusa krzyż / we mszy dojrzewam / do żniw" (ZG, 104).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz