[Nowe Miasto n. Pilicą], 2 czerwca 1910 r.
Nie wiem skąd możecie mieć trudności w posiadaniu domu klimontowskiego, kiedy wiadomo to wielu osobom, iż gdy była na rekolekcjach p. Makomaska i miała przedstawioną przez p. Godecką potrzebę zakładu dla kształcenia pielęgniarek i otrzymała na to fundusz, zostawiając to do mego uznania. Wskutek czego zakupiono od braci dom w Klimontowie, a że panna Rościszewska dołożyła parę tysięcy, proszono, aby na swoje imię ten dom nabyła. Gdy się dowiedziałem, że chcecie ją spłacić i tytuł własności przepisać, a ona jakieś trudności robiła, pisałem do jej krewnej Miszewskiej, aby ją nakłoniła do Waszego żądania. Tymczasem odpisała mi ta pani, że się dowiedziała od kapłanów włocławskich, że ten fundusz miał być początkowo dla braci przeznaczony, jak utrzymuje p. Rościszewska. Prosiłem więc znowu panią Miszewską, aby była łaskawa poprosić p. Makomaska, aby oświadczyła wyraźnie, jaka była jej intencja. I odpowiedziała, że ta ofiara nie miała żadnego związku z braćmi, ani oni też nie mają o to pretensji i że tylko do mojej woli tę ofiarę złożyła i prosiła p. Miszewską, aby była łaskawa osobiście uwiadomić o tym jego Ekscelencję. Myślę, że już ksiądz biskup jest o tym powiadomiony i radzi zrobić starania o skończenie tego interesu. Sądzę, że w tym dopomogą kapłani, którzy kierują jej sumieniem, a jeśliby odmówili, to radzę udać się do brata p. Rościszewskiej, którego ona bardzo ceni mieszkającego w Radominie, to on to z pewnością załatwi. Ja z mojej strony oświadczam, że panna Rościszewska nie ma żadnych słusznych powodów do ociągania się z tą rzeczą, bo ja, jak wiecie, ufam tym osobom, które obecnie w tym domu na chwałę boską pracują i w niczym ich nie krępuję, ale wszystko zostawiam do uznania ich i władzy duchownej.
Opiece Matki Bożej wszystkie Panie moje oddaję, a siebie modlitwom ich polecam.
Oktawa Bożego Ciała 1910 r.
sługa w Chrystusie ks. Honorat, kapucyn
Adres brata p. Rościszewskiej: J. W. Rościszewski, gubernia płocka, pow. rypiński w Radominie.
* Siostra Jolanta Marta Labusiewicz (1861-1951) do roku 1904 była członkinią Zgromadzenia Sióstr Westiarek Jezusa. Wiatach 1904-1912 pełniła funkcją pierwszej przełożonej generalnej i współzałożycielki Zgromadzenia Sług Chorych (Zgromadzenia Sióstr Najświętszego Serca Jezusowego). Po połączeniu się Zgromadzenia Sług Chorych ze Zgromadzeniem Sióstr Najświętszego Imienia Jezus w 1912 r. została jego członkinią. W latach 1920-1926 pełniła obowiązki radnej i sekretarki generalnej w Zgromadzeniu Sióstr Najświętszego Imienia Jezus, a następnie przełożonej domu w Lublinie.
Ze względu na to. że w 1912 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Najświętszego Imienia Jezus, listy o. Honorata pisane do niej jako przełożonej generalnej Zgromadzenia Sług Chorych, zostały włączone do zespołu listów o. Honorata pisanych do sióstr Imienia Jezus.
