1. Słudzy boscy nie powinni tyle zajmować się rzeczami ziemskimi, ale powinni być zajęci myślą o królestwie niebieskim i wszystkie ich rozmowy do tego przedmiotu zmierzać powinny. (P XII 93)
2. Jeżeli chcemy na nowe życie powstać z Chrystusem, powinniśmy nawet najpospolitsze nasze zajęcia wyższą uświęcać intencją. (P XII 94)
3. Miłość twoja do rodziny powinna być duchowa. Powinnaś się modlić (...). I bądź przekonaną, że jeżeli będziesz wiernie służyć Bogu i nie myśleć o rodzinie, to Pan Bóg Cię tam zastąpi i opiekować się nimi będzie. (Lsł 205)
4. Jak pragnienie bogactwa i żądza chwały ludzkiej rodzi niepokój i dręczy serce człowieka, tak zamiłowanie ubóstwa i upokorzenia napełnia serce niewysłowionym pokojem, którego nic pozbawić nie może. (P XII 112)
5. Największe usiłowanie obrócić powinniśmy do tego, aby oczyszczać nasze intencje, odsuwając wszelkie ludzkie względy, a wszystko jedynie dla większego upodobania się Bogu czynić. (P XII 151)
6. Wszystkie czynności spełniać trzeba według posłuszeństwa, to jest tak, jak ustawy, zwyczaje zakonne i przełożeni nam zalecają, strzegąc się samowolności. (P XII 151)
7. Dusze zakonne winny pamiętać, iż cokolwiek dla własnej woli czynią, dla diabła to czynią. (P XII 151)
8. Ile razy wykonujecie z prostotą posłuszeństwo święte, choćby w najmniejszych rzeczach, tyle razy wielbicie posłusznego Zbawiciela. (P XII 166)
9. Ile razy spełniacie jakiekolwiek umartwienie lub pokutę, tyle razy oddajecie cześć Męce Chrystusa. (P XII 167)
10. Zatop się, duszo moja, w tym oceanie tajemnic (...). Zatop się, abyś Mu dziękować mogła za to wszystko, co od Niego ciągle odbierasz. (ND 179)
11. Jak na wosku zmiększonym odbija się pieczęć, tak obraz Jezusa odbija się na każdym, kto przyjmuje Komunię św., a szczególnie na tych, którzy ją często i godnie przyjmują. (ESK 28)
12. Częsta Komunia św. jest źródłem miłości i zapału. (ESK 30)
13. Każda rana, każda boleść Jezusa woła do nas, abyśmy wreszcie uwierzyli w Jego miłość i oddali się całkowicie tej miłości. (Pp III 304)
14. (...) przyjmować Komunię św., to kłaść ogień w swoje serce, który sam jeden dokona dzieła nawrócenia i naszego uświęcenia. (ESK 30)
15. Nieskończona miłość Boża przeznaczyła Maryję, naszą Matkę, do rozdzielania wszelkich łask i darów. (Pp IV 413)
16. Komunii św. nie trzeba uważać za nagrodę świątobliwości, ale jako lekarstwo i posiłek duchowy, a zatem im kto jest słabszy, tym więcej go potrzebuje. (ESK 32)
17. Najlepszym przygotowaniem do Komunii św. jest doskonałe oczyszczenie sumienia i od tego wszystko zależy. (ESK 32)
18. Wszystkie stworzenia o tyle doskonalsze, o ile więcej o chwałę Bożą dbają i do niej się przyczyniają. (ND 254)
19. Wszystko co czyni Zbawiciel, z miłości ku nam czyni. (Pp IV 45)
20. Większa pokora w jedzeniu, niż w poście. (ND 277)
21. Cóż u Boga znaczy wysłuchać moje pragnienia. (ND 326)
22. Człowiek żywej wiary i gorącej miłości wszędzie upatruje miłość Boga, Jego potęgę i mądrość; wszystko pobudza go do chwalenia Boga. (Sfr V 44)
23. Żeby (...) uwierzyć w miłość, trzeba samemu miłować. (Sfr IV 43)
24. (...) ten tylko prawdziwie żywą wiarą wierzy w miłość Boga, kto sam Bo szczerze miłuje. (Sfr IV 43)
25. Oddawajmy się codziennie Przenajświętszej Maryi Pannie, aby Ona nas wychowała po Bożemu. (Lok XXI 3 nr 1)
26. (...) nigdy zginąć nie może ten, kto Jej (Maryi) całkowicie zaufał. (Lok XXI 2 nr 20)
27. Człowiek ożywiony żywą wiarą nie ufa sobie, ale całą ufność w Bogu pokłada. (Sfr IV 17)
28. Najbardziej zaś potrzebną jest nadzieja (...), gdyż przez nadzieję w Bogu, połączoną z nieufnością ku sobie, każdy najcięższe rzeczy pokonać może. (Sfr IV 48)
29. Modlitwa jest duszą świętej gorliwości. (Sfr IV 439)
30. Zanim zaczniemy działać na dusze, aby je pozyskać Bogu, trzeba najpierw przez modlitwę uzyskać łaskę Bożą dla dusz. (Sfr IV 439)
31. Trzeba mieć czas przede wszystkim na modlitwę. (Lfel IV 2 nr 40)
