1. Jak ciało nasze potrzebuje pokarmu, tak też i dusza ma swój posiłek, bez którego, jak nauczał Pan Jezus, żyć nie może. (ESK 24)
2. Jak pokarm cielesny odnawia naturę, tak ten Boski (Pokarm) odnawia i oczyszcza ją, aby się stała sposobna do złączenia z Nim. (ESK 29)
3. Opuść siebie, nie mniej woli ani wyboru, zaniechaj starania o siebie. Oddaj wszystko za wszystko. (ND 338)
4. (O męstwie). Fałszywa myśl, że chętnie bym to zniósł, gdybym zasłużył. Święci cierpieli spokojnie niesprawiedliwe krzywdy. (ND 309)
5. Gorliwość umiejętna działa spokojnie, roztropnie i pokornie, a faryzejska zaraz drugich potępia, a siebie wynosi. (ND 309)
6. Żadna pilność nie jest nadmierna, gdzie chodzi o zbawienie. (ND 315)
7. Znak prawdziwej pokory jest chcieć być gardzonym. (ND 315)
8. Jak bez orania nic nie rośnie, tak bez modlitwy (...) zakon smętny (...). Od modlitwy życie dobre. (ND 316)
9. Jeśli stanę się świętym, wszystkie prace łatwiej i z większym skutkiem pójdę. (ND 326)
10. Bóg ciągle patrzy na mnie i myśli o mnie, czyliż nie daleko słuszniej ja powinienem pamiętać i myśleć (o Nim). (ND 328)
11. Pamięć na obecność Boską zachowuje najskuteczniej od grzechów i do postępu pomaga. (ND 328)
12. (...) człowiek pragnący postępu i poprawy nie powinien się smucić trudnościami ani unikać ich, np. gdy pokusa naciera, gdy ktoś nudzi, gdy zajęcia nie do smaku, ale się przezwyciężać, choć się trochę zniecierpliwi. (ND 382)
13. Miłość własna jest zręczna i przemyślna, łatwo nas zwodzi i wmawia, że uczucia nasze są niewinne. (ND 396)
14. Bóg jest wszystkim, a cały świat niczym, więc do Boga odtąd wszystkie myśli i uczucia obracać należy. (ND 397)
15. Zrobię umowę z Panem Jezusem, że ile razy pracować będę (...), żeby zawsze było to dowodem miłości Bożej. (ND 404)
16. Ci, którzy się modlą, więcej czynią dla świata, aniżeli ci, którzy walczą. (Lfel IV 2 nr 40)
17. Bóg o tyle nagradza nasze czyny, o ile z czystą miłością i chęcią podobania się Jemu są wykonywane. (ND 415)
18. Daj Boże, abym przez resztę życia tylko dla Boga, z aktualną intencją podobania się Jemu samemu wszystko czynił. (ND 414)
19. Naprawdę, należałoby za szalonych uważać tych ludzi, którzy potrzebując w każdej chwili miłosierdzia Bożego (...), nie chcieliby korzystać z tego daru miłości, jaki Zbawiciel zostawił nam we Mszy św. (Pp IV 186)
20. (...) kto tylko uważa się za nieszczęśliwego, ten pokazuje, że Boga nie zna, nie spełnia głównego obowiązku, jaki ma na tym świecie. (Dlns XXII 14)
21. (...) żywa wiara konieczna jest do prawdziwego szczęścia. (Dlns XXII 14)
22. Miejcie wiarę Bożą i spełniajcie wiernie powinności wasze i bądźcie spokojne, że wytrwacie i nikt wam nie zaszkodzi, bo Bóg będzie z wami i łaską swoją towarzyszyć wam będzie i bronić, i oświecać, i ratować. (Lok XXI 3 nr 16)
23. Dla poznania lepiej Boga, czytać więcej (pism) duchownych, pilnować wierniej rozmyślania i pamiętać na obecność Bożą. (ND 405)
24. Nigdy nie ulegać kłopotom i zamieszaniu dla wielości zajęć, ale jedno wziąć i tak spokojnie robić, jakby nic więcej nie było do zrobienia. (ND 306)
25. Śmiało idź do Pana Jezusa, bo On takiej duszy właśnie potrzebuje, co by nic nie miała, aby on dał jej wszystko.
26. Pan Jezus pragnie daleko więcej nam się udzielać, niż my pragniemy przyjmować Go w Komunii świętej. (ESK 34)
27. Jeżeli mnie zapytasz, jak masz podziękować za to Boskie Serce, które ci Jezus oddaje w Komunii św., odpowiem oddaj Mu swoje. (ESK 40)
28. Przez ofiarę Mszy św. Pan Bóg jest więcej uczczony, niż przez wszystkie adoracje (...), Świętych i Aniołów. (ESK 18)
29. Wielu odprawia pielgrzymki do cudownych miejsc - gdzież cudowniejsze miejsce nad ołtarz w kościele. (ESK 19)
30. Nie ma gościa milszego i bardziej pożądanego, jak Jezus Chrystus, którego każde nawiedzenie przynosi większą korzyść, aniżeli odwiedzanie wszystkich przyjaciół i królów. (ESK 51)
31. Prawdziwie adorować Boga to jest, oprócz zewnętrznych form, czynić akty wiary, nadziei, miłości, pokory, posłuszeństwa, zaparcia się siebie, cierpliwości. (ESK 54)