1. Gdy mamy szczęście przyjmować Pana Jezusa w Komunii św., spotyka nas podobna łaska, jakiej dostąpiła Maryja Panna przy Wcieleniu Syna Bożego. (ESK 63)
2. Kochajmy Maryję za to radosne znoszenie cierpień i starajmy się Ją naśladować, pamiętając zawsze o tym, że wszystkie cierpienia zsyłane są przez Boga i z miłości Jego pochodzą. (MBM 28)
3. Naród, który tak żywo kocha Maryję, nigdy zginąć nie może, bo wart jest istnienia na chwałę Bożą. (P XII 324)
4. Matka Boża przez łaskę Ducha Świętego (...) wychowuje nas z taką samą miłością i troskliwością, z jaką pielęgnowała Jezusa. (Pp IV 281)
5. Pokora Jezusa i Maryi znosi ochotnie odrzucenie, raduje się z lichego mieszkania, lubi przestawać z prostaczkami. (ND 290)
6. Żadnej pracy nie trzeba na nabycie pokory, bo pokora jest prawdą. (ND 284)
7. Matka Najświętsza to Matka można i troskliwa (...), litościwa, łaskawa i miłosierna, bo mieszka w Niej miłość Boga samego, przez którą miłuje nas Stwórca (...) i wiedzie do zbawienia. (Pp IV 285)
8. (...) brak pokory to cała przyczyna, że nam Pan Bóg łaski nie udziela. (ND 284)
9. Po upadkach nie niepokoić się i nie upadać na duchu, co jest najpewniejszym dowodem pychy. (ND 290)
10. Ci co nam sprzyjają i chwalą, ci nam szkodzą. (ND 303)
11. Obmówcy nasi lepiej nas znają niż my i za mało jeszcze mówią, rzeczywiście uczynek miłosierny spełniają. (ND 303)
12. Milczeć więcej, a rozmawiać częściej o Panu Jezusie, jeżeli chcę mieć serce pałające. (ND 331)
13. Bądźmy pewni, że nie znajdziemy lepszego środka na okazanie Bogu naszej miłości, jak oddając się Maryi, a przez Nią Jemu. (TT 83)
14. Jak kto oprócz Boga kocha takąż miłością co innego, ten Boga wcale nie kocha. (ND 302)
15. Miłość Ducha Świętego posiada taką moc, że oświecając umysł, nakłania naszą wolę od pełnienia woli Bożej. (Pp IV 271)
16. Wzywajmy tego Ducha Odnowiciela, by skruszył zatwardziałość naszą i zastąpił ją żarem miłości Boga i bliźniego. (Pp IV 264)
17. A czy wiesz dlaczego ci się tak wszystko przykrzy (nie podoba)? Oto dlatego, żeś odstąpiła od pierwotnej gorliwości. (PTA 194)
18. Szczęście dla nas, chrześcijan jest, kiedy pewnym krokiem zdążamy do nieba. (PTA 197)
19. Wiele jest prawideł mówienia, ale milczeć tylko Duch Święty nauczy. (ND 306)
20. Bądźcie pewne, że im która wierniejsza jest w ćwiczeniach pobożnych, o tyle jest pożyteczniejsza w działaniu na zewnątrz. (PTA 187)
21. (...) jakże obfite owoce wydają te dusze, które są wierne w pracy nad sobą. (PTA 187)
22. (...) jeżeli pracujesz nad sobą i obowiązki swoje wiernie spełniać się starasz, to bądź spokojną, niewątpliwie prędzej lub później się uświęcisz. (PTA 211)
23. W pracach nie myśl o wszystkim, co masz robić, ale o tym tylko, co pierwsze. (ND 290)
24. Czcząc Najświętsze Ciało Jezusa, nie zapominajmy, że tym samym oddajemy cześć Tej, z której łona to Ciało jest wzięte. (ESK 62)
25. Miłość Boża sięga tak daleko, jak żadna inna. (Pp I 10)
26. Kochajmy więc Maryję, a kochajmy serdecznie, kochajmy Ją stokroć więcej, niż kochamy nasze matki według ciała, bo Ona jest prawdziwą Matką dusz naszych. (Lok XXI 3 nr 2)
27. Duch Święty oświeca nas (...) i wyjaśnia nam głębokość tajemnic Bożej miłości. (Pp IV 266)
28. Duch miłości i dziś odmienia oblicze ziemi. I każdy z nas może odczuć na sobie tę odmianę, byleby nie opierał się działaniu Jego łaski. (Pp IV 271)
29. O, jakże bym pragnął wlać w serca wasze tę żywą wiarę, że gdy trzymacie się porządku życia wspólnego, wtedy pełnicie na każdym kroku wolę Bożą i że wtedy tylko podobać Mu się możecie. (PTA 186)
30. (...) o jedną rzecz starać się wam potrzeba; tj. aby ofiara wasza była zupełna, abyście całym sercem Bogu się oddały, aby nie było wśród was żadnego wahania i jakby przechylania się między Bogiem i światem. (Lok XXI nr 17)
31. Każdy człowiek, podobnie jak Jerozolima, ma pewne czasy nawiedzenia, stanowiące o wieczności. (ND 187)