1. Matce Bożej (...) ani na myśl nigdy nie przyszło szukać w czymkolwiek swej wygody, przyjemności, chwały. (ND 349)
2. Zakonnice zawsze powinny tak postępować, żeby się ludziom podobać, a raczej, aby Pan Jezus w nich się podobał. (Lsł 106)
3. (...) trzeba pamiętać, że żadnej (zakonnicy) nie ma bez jakiejś winy i żę dla innych większych przymiotów trzeba tolerować mniejsze wady i strzec się, żeby przez zbytnie wycieranie nie stłuc naczynia. (Lsł 109)
4. Bądź ze mną, Panie Jezu Chryste, w każdym miejscu i czasie. (ND 344)
5. Potrzebuję osoby nieskończenie wyższej i kochającej mnie tak, jak tylko Jezus kochać umie. (ND 347)
6. Prawdziwa oblubienica powinna tęsknić i z radością myśleć o połączeniu się wieczystym z takim Oblubieńcem. (Lsł 279)
7. Jedynie Bóg powinien być droższy nad samo życie. (ND 256)
8. Stworzony jest człowiek, aby Boga znał, wielbił, kochał i Jemu służył. (ND 363)
9. Chcesz żyć z aniołami i używać pokoju niebieskiego, a ludzie są zawsze ludźmi i na tej ziemi zawsze ucisk znosić trzeba. (Lsł 154)
10. (...) nie trzeba się nigdy martwić, ale rzeczy pomyślne i przeciwne z weselem przyjmować i z wiarą, żę one z miłości Bożej pochodzą. (Lsł 151)
11. Im więcej trudności przejdziesz zwycięsko, tym więcej (Bóg) błogosławić Cię będzie w Twych pracach i na Twej duszy. (Lsł 253)
12. Prawdziwie adorować Boga jest to, prócz zewnętrznych form, czynić akty wiary, nadziei, miłości, pokory, posłuszeństwa, zaparcia. (ND 378)
13. Bóg chce, aby dusze wybrane miały zawsze coś do cierpienia i pragnie, aby wszystko przyjmować jako z Jego ręki i jako dowód Jego miłości. (Lsł 176)
14. On sam Cię wezwał (...) i da łaskę wytrwania. (Lsł 279)
15. Umartwienie przynosi światło umysłowi, pokój sercu. (ND 255)
16. Kiedyż zacznę Cię miłować tak, jak zasługujesz na to. (ND 181)
17. O tyle Pana Boga kochasz, o ile chwalisz. (ND 254)
18. Służba Boża w oschłościach i trudnościach jest milsza Bogu, niż w pomyślnościach i pociechach. (Lsł 181)
19. Chcesz nagrodzić dotychczasową oziębłość (...), staraj się o zbawienie dusz. (ND 254)
20. Ze wszystkich pociech, Tyś pociecha moja największa, ze wszystkich rozkoszy, Tyś rozkosz najwyższa, ze wszystkich darów, Tyś dar najwspanialszy. (ND 182)
21. Przyczyną wszystkich upadków jest ucieczka przed krzyżem. (ND 255)
22. Zasada jest taka, aby naprzód poprawić się z tego, w czym dla drugich przykrymi jesteśmy. (Lsł 149)
23. Bóg udzielił się w najdoskonalszy sposób Chrystusowi, a Chrystus nam. (ND 256)
24. Celem naszego życia Chrystus; do Niego mają się kierować nasze myśli, uczucia, obcowanie, zamiłowania. (ND 257)
25. Pan Jezus jest Pasterzem, który mnie szukał długo, a znalazłszy nie tylko nie karcił, ale na ramionach niósł i tulił (...), a dziś jest to największym powodem Jego radości, że odtąd nikt nie zdoła wyrwać mej duszy z rąk Jego. (ND 181)
26. Dusze święte są jak kanały, narzędzia bezpośrednio złączone miłością i cierpieniem ze źródłem życia Boskiego, tj. z Przenajświętszym Sercem Jezusa. (ND 439)
27. Starać się kochać tych, którzy mnie nudzą i drażnią postępowaniem. (ND 290)
28. Więcej znaczy gorące pragnienie doskonałości, niż wszystkie pociechy. (ND 449)
29. Chrystus (...) trzech towarzyszy miał w życiu: ubóstwo, pokorę, cierpliwość. (...) jeżeli tego nie kochasz, nie jesteś towarzyszem Jezusa. (ND 255)
30. Idę, Panie, nie dlatego, że mi się to podoba, ale tylko dlatego, że Ty mnie tam wołasz i na chwałę Twoją to ofiaruję. (ND 267)
