„Gdy kocham Ciebie, to pragnę całym sercem, abyś był od wszystkich znany, czczony i kochany, a względem siebie pragnę, abym był nikomu nieznany i od wszystkich wzgardzony" (ND, 179). Z tych słów bije zarówno pokora ich autora jak i sedno jego duchowości. Była to duchowość życia ukrytego, przesycona wielką troską, by w sposób dyskretny i prosty głosić Ewangelię. Tak, jak za Jezusem historycznym wędrowało po miastach i wsiach galilejskich Dwunastu „oraz kilka kobiet, które uwolnił od złych duchów i od słabości" (Łk 8,2), tak w swoich smutnych czasach pragnął błogosławiony Honorat zgromadzić wspólnotę apostołów i apostołek głoszących dobrą nowinę przykładem swego religijnego czynu.
„Sam Chrystus Pan wiódł życie ukryte przed światem, nie był znany nikomu ze swego Boskiego posłannictwa, pochodzenia i poświęcenia się Bogu i sprawie zbawienia. Przedstawiał się wszystkim jako człowiek zwyczajny, syn cieśli. I potem gdy już wystąpił publicznie, jeszcze się często ukrywał, już to dla uniknięcia czci, już dla uchylenia się od prześladowania, dopóki godzina Jego nie nadeszła. (...) Dusze przeto kryjące przed światem powołanie swoje i poświęcenie się Bogu i sprawie zbawienia dusz, czy to czynią dla pokory nie chcąc być znane światu i cześć od niego odbierać, czy to dla uniknięcia prześladowania lub bezpiecznego poświęcenia się dla bliźniego, naśladują w rym Wzór Najwyższej Świętości. Wspomaga nas również (i dziś) obecność Pana Jezusa Chrystusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie, a to ukrycie Jego jest najwyższym aktem miłości Boga i ludzi i najskuteczniejszym środkiem obcowania z nimi i zbliżania ich do Boga" (ŻU, 36).
Dyskretne apostolstwo to rdzeń honorackiej duchowości, wyprzedzające w Polsce na kilkadziesiąt lat ideę instytutów świeckich kanonicznie zatwierdzonych przez papieża Piusa XII i upowszechnionych przez Drugi Sobór Watykański. Nie eksponujemy tego twierdzenia dla tanich wniosków wyprowadzanych z zamkniętych epizodów dziejów Kościoła w Polsce. Zgłębiając jednak współczesne procesy i ruchy laikatu w Kościele dwudziestego pierwszego wieku, warto sięgnąć do zapomnianych pism błogosławionego Honorata, poświęconych teologii apostolskiego życia ukrytego. Czytelnik odnajdzie w nich niezwykle trafne i rozsądne przemyślenia, warte rozwinięcia i wykorzystania w naszej rzeczywistości historycznej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz