Ojciec Honorat był bardzo wyczulony na aktualne potrzeby społeczne i starał się na nie odpowiadać. Wynikało to ze specjalnego natchnienia, o czym sam wspomina: „Przy Mszy św. przedstawiło mi się jako wielki dar pisanie – byłem pobudzony do wdzięczności, postanowiłem przynajmniej 3 godziny co dzień obracać na pisanie dla chwały Bożej” (Not. duch, s. 504). Z tej racji pisał różne dzieła i dziełka, które dopomagały ludowi do pogłębienia ducha religijnego i codziennej pobożności. Cieszyły się one popularnością, o czym świadczą życzliwe recenzje, jak również wielość wydań niektórych książek. Spuścizna pisarską o. Honorata to kilkaset pozycji w druku i w rękopisie łącznie. Jego monumentalne dzieło to: „Powieść nad powieściami”; „Święty Franciszek Seraficki. Jego życie, wielkie dzieła, duch, dary, pisma, nauki i ich odbicie w naśladowcach jego”; „Czym jest Maryja?”. Błogosławiony pracę pisarską traktował jako jedno z narzędzi apostolstwa. Przez pióro wypowiadał się jego wielki duch apostolski.
Nie ulega wątpliwości, że część pism o. Honorata ma już wartość jedynie historyczną. Są jednak takie, które pozostają aktualne dlatego, że przybliżają Ewangelię, która nigdy nie przestanie być aktualna. Znajdziemy też pisma, zawierające myśli i poglądy, które dopiero w naszych czasach stają się bardziej zrozumiałe i możliwe do zrealizowania, zwłaszcza dotyczące nowych form życia zakonnego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz