Bł. Honorat Koźmiński, Pisma, 1.1,
Listy do hierarchii kościelnej 1885-1916,
opr. H. I, Szumił, Warszawa 1997
List do Ojca Świętego Leona XIII, ok. 1901 roku, s. 29-37
„Członkowie tych zgromadzeń żyją obecnie przeważnie we wspólnotach. Jest jednak wiele osób z nimi zjednoczonych, które z powodu różnych obowiązków lub przeszkód muszą mieszkać z krewnymi lub na różnych służbach, lecz przestrzegają, wedle możliwości, wszystkich przepisów. Niektóre zgromadzenia mają jeszcze stowarzyszone, które żyją pod tą samą Regułą i z tym samym celem - choć nie mogą zachowywać rad ewangelicznych. Wszyscy, jak powiedziano, trzymają się Trzeciej Reguły, potwierdzonej przez Waszą Świątobliwość, z wyjątkiem pewnych osób, które przyjęły tę samą Regułę zreformowaną przez Leona X dla sióstr prowadzących życie wspólne. Oprócz tej Reguły każde z osobna zgromadzenie ma konstytucje odpowiadające jego celowi.
Wszyscy po nowicjacie składają najpierw przyrzeczenie wierności, a po dwóch lalach profesję z zakonnymi ślubami prostymi (z wyjątkiem małżonków). Po siedmiu zaś latach lub po dłuższym okresie czasu i po nowym nowicjacie składają śluby wieczyste. Wszyscy odbywają wszystkie ćwiczenia duchowne właściwe osobom zakonnym, mianowicie Oficjum o Najświętszej Maryi Pannie lub przepisane według Reguły, rozmyślania, rachunki sumienia; odmawiają różaniec, praktykują czytania duchowne i mają konferencje zakonne; a te osoby, które żyją poza wspólnotą, przedstawiają sprawozdanie ze swego zewnętrznego postępowania.
Główna, owszem jedyna różnica między tymi zgromadzeniami a dawnymi zakonami polega na tym, że nie okazują żadnej zewnętrznej oznaki swego powołania. Poprzestają na większym szkaplerzu, który noszą pod ubiorem świeckim i przepasują się paskiem św. Franciszka. Resztę ubioru maj ą jak osoby świeckie, różnią się tylko większą jego skromnością. Jego kolor, krój i rodzaj są rozmaite; zatem nie ma pod tym względem jednolitości ubioru" (s. 31-32).
