„Całe twe życie niech będzie zdążaniem do Chrystusa, wychodzeniem z Chrystusa, powrotem do Chrystusa. Iść masz do Niego przez modlitwę, wychodzić z Niego przez działanie, powracać przez skupienie" (ND, 257). Znajdujemy w tych refleksjach echo mszalnej modlitwy: „Przez Niego i z Nim, i w Nim". Teologowie wyjaśniają, że kategoryczne słowa Chrystusa: „Trwajcie we Mnie, a ja w was" (Mt 26,31) oznacza Jego obecność przez łaskę uświęcającą. Chrystus dostarczył Kościołowi środka, za pomocą którego rozdawany jest pokarm niezbędny dla utrzymania życia duchowego, a pokarmem tym jest łaska. Chrzest stoi u początku chrześcijańskiego życia; Eucharystia i Sakrament Pojednania stale oferują pokarm dla utrzymywania życia wewnętrznego. Msza święta to codzienny posiłek. Taki jest schemat „obiegu" łaski, scalający modlitwę, działanie i skupienie.
Trwanie w Chrystusie to także zachowywanie prawdy w naszych myślach, w naszych słowach i w naszym działaniu. Bo Chrystus jest Prawdą, stąd przez trwanie w prawdzie, trwamy w Chrystusie. Ponadto On nas wspomaga i wspiera w naszym trwaniu, gdyż „Kto pożywa Ciała mego, we mnie mieszka, a Ja w nim" (J 6,57).
Istotnym wspornikiem trwania w Chrystusie była dla błogosławionego Honorata modlitwa. Modlitwa ma w sobie siłę apostolską - pisał w dziele o św. Franciszku. Nie wolno ci mówić kazań, ale możesz apostołować modlitwą. Modlitwa jest duszą świętej gorliwości. Zanim zaczniemy działać na dusze, aby je pozyskać Bogu, trzeba wprzód przez modlitwę uzyskać łaskę Bożą dla dusz. Zanim krople deszczu spadną na ziemię, musi wpierw para unieść się ku niebu. Wszystko możemy otrzymać przez modlitwę" (FA, 218).
Z tych założeń powstała 10 listopada 1889 roku ukryta wspólnota, której szczególnym zadaniem było kultywowanie modlitwy. Była ona ukierunkowana na dusze w czyśćcu cierpiące - Siostry Wspomożycielki Dusz Czyśćcowych, które „naśladując Jezusa Chrystusa, przenoszą się duchownie do czyśćca, aby ratować dusze tam cierpiące i podobnie jak Zbawiciel zasługami swymi spłacił dług dusz czekających na odkupienie, tak i one zrzekają się zasług wszelkich dla siebie na korzyść dusz czyśćcowych. (...) Każda posługa oddana choremu, każda jałmużna zaniesiona ubogiemu, każde słowo pociechy powiedziane nieszczęśliwemu, każda modlitwa odmówiona żarliwie, każda. Msza święta, Komunia święta ofiarowana - są wielką ulgą dla dusz zmarłych" (z Konstytucji zgromadzenia).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz