W 1865 roku, na początku zakroczymskiego uwięzienia, błogosławiony Honorat analizował ze zrozumiałych względów znaki Opatrzności wpisane w jego izolację i samotność. „Zrozumiałem - zapisuje tego roku w Notatniku - jak wielką łaską Bożą jest dla mnie ukrycie się i samotność, do której mnie teraz Bóg powołuje i jak to było konieczne do wejścia w siebie, i jak powinienem Panu Bogu dziękować za tę łaskę" (ND, 268).
W toku rozmyślań nad przymusowym odosobnieniem pojawiają się Honoratowi coraz natarczywiej obrazy ukrytego życia Chrystusa w Nazarecie, które „w oczach ludzkich [było] bezczynne, w oczach Ojca Niebieskiego było najpożyteczniejsze" (tamże). Taki był początek pomysłu przeniesienia idei życia ukrytego poza klasztorne mury. W warunkach niewoli trzeba było jednak znowelizować wzorzec życia pierwszych chrześcijan, opracować model polskich katakumb. Bo honoracki ideał ewangelicznego życia ukrytego nałożył się na zakonspirowanie zakazanego przez zaborcę zorganizowanego życia zakonnego w Królestwie Polskim.
Oto objaśnienia błogosławionego Honorata, które przybliżają główny sens ukrytego apostolstwa: „Zgromadzenia te ukrywają się co prawda przed światem, ale jedynie ze swoim poświęceniem, ale w rzeczy samej są jawniejsze, niż wszystkie inne zakony. Głównym ich celem jest przedstawienie z bliska bezbożnemu światu przykładu moralności i cnót chrześcijańskich oraz uczenie wszystkich, jakim sposobem obowiązki względem rodziny i towarzystwa można pogodzić z zachowaniem przykazań i moralnością chrześcijańską, a nawet z praktyką rad ewangelicznych. Zdaje się, że naszła pora, żeby te przykłady doskonałości chrześcijańskiej dotąd w klasztorach zamknięte, wyszły ze swoich kryjówek" (ŻU, 163). Niektóre słowa błogosławionego Honorata brzmią tak, jakby napisał je ktoś, kto czytał na świeżo soborową Konstytucję o Kościele w świecie współczesnym czy inne dokumenty współczesnego Kościoła, uwydatniające powszechne powołanie do świętości całego Ludu Bożego, świeckich i duchownych. Modlimy się do błogosławionego pioniera upowszechnienia ewangelicznej doskonałości, by natchnął nas tu i teraz do odnowy ukrytego, dyskretnego wzoru Ewangelii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz