1. O, siostry kochane (...) ukazuję wam Boskie Dzieciątko owinięte w pieluszki i położone w żłobie, zwracam uwagę waszą na Jego pokorę, na Jego ubóstwo, na Jego umartwienie nierozdzielne od Niego w całym życiu. Te są trzy cnoty, które powinny jaśnieć w całym zgromadzeniu (...) jeżeli się duchem Chrystusowym rządzi. (Lok XXI 2 nr 12)
2. Oddawajmy się Matce Bożej, aby nas od wszelkich niebezpieczeństw ciała i życia ustrzegła. (Lok XXI 3 nr 1)
3. Główną tajemnicą domowego apostolstwa jest cichość i łagodność. (ApD 1)
4. Wasza słodycz i łagodność zdolna jest uśmierzyć najgwałtowniejsze namiętności i wpływ zbawienny wywrze tam, gdzie nawet głos kapłana przedostać się nie może. (ApD 1)
5. (...) jesteśmy zobowiązani każde słowo uświęcać miłością Bożą, a z każdego próżnego słowa, tj. nie uświęconego dobrą intencją, rachunek zdać będziemy musieli. (Pp III 114)
6. Obyśmy nauczyli się (...) milczeć z miłości! (Pp III 114)
7. Każdy akt pokory, zaparcia, posłuszeństwa lub umartwienia, a szczególnie świętego ubóstwa, jest cegiełką do naprawy Domu Bożego przyniesioną. (Lok XXI 2 nr 2)
8. Pamiętajmy o tym, że im bardziej dzisiejszy świat oddalił się od zasad Chrystusowych, tym bardziej potrzeba nam starać się o ich przywrócenie w sobie i w drugich. (PTA 147)
9. Trwoży was zapewne mała liczba wasza (...), ale słuchajcie (...) nie trudniej Bogu w niewielu, jak w wielu zwyciężać i nie liczne zastępy, ale pokorni i cisi ziemię serc ludzkich posiądą. (PTA 141)
10. (...) kiedy Panu Bogu podoba się posługiwać naszą nędza, nie powinna nas ona powstrzymywać od pracy nad drugimi. (PTA 143)
11. My to właśnie jesteśmy owi ślepi na duszy, chromi i upadający często, których Zbawiciel raczył wezwać do używania łask przygotowanych dla dusz wybranych i do pracy w swej winnicy, zostawiwszy wielu, lepszych może światu. (PTA 143)
12. (...) jeden uczynek pokorny więcej wart (...), aniżeli zawojowanie miast i krajów lub kształcenie ludzi według ducha świata. (PTA 143)
13. (...) dla naszej pychy potrzeba prawdziwych upadków, które by nam pokazały jawnie czym jesteśmy. (PTA 143)
14. Boże, strzeż nas od tego, byśmy z drogi wytkniętej nam przez Boga nie zbaczali, byśmy nie chwiejąc się i nie cofając, szli drogą powołania naszego, drogą woli Bożej. (PTA 197)
15. (...) dążeniem naszym, pragnieniem, jedyną myślą naszą - chwała Boża i uświęcenie nasze. (PTA 198)
16. Chwała Boża to jest główny cel życia naszego - na tę chwałę jesteśmy stworzeni i o jej szerzenie zabiegać powinniśmy. (ApD 8)
17. Choćbyś mi odjął łaskę modlitwy, pamięć na Ciebie i wzywanie Ciebie, ufam, żeś mnie nie opuścił, tylko skryłeś się. (ND 167)
18. Wolałbym dziś umrzeć, aniżeli zapragnąć innego stanu duszy niż ten, który jest w woli Twojej. (ND 167)
19. (...) wszystkimi aktami, myślami, modlitwą, pragnieniem (...) chcę szukać tylko chwały Twojej i aby wielbione było we mnie imię Twoje. (ND 167)
20. Zjednoczenia z Bogiem pragną wyłącznie ze względu na wolę i coraz to większe upodobanie Jego, a nie ze względu na jakieś dobro moje, o ile wynika ono z moich egoistycznych pobudek. (ND 168)
21. (...) nie chodzi o to, aby każdy z nas swoją mądrością ludzi oświecał, ale mądrością Chrystusową. (ApD 5)
22. Kontemplacja jest to prosta, miłosna i trwająca uwaga duszy na rzeczy boskie. (ND 168)
23. Bóg jest miłością i tylko miłość może Go zadowolić. (ESK 25)
24. Niech się wszystko stanie, jak się Tobie podoba ze mną i ze wszystkim, co mnie dotyczy, byleś Ty był pochwalony, jak na to zasługujesz. (ND 177)
25. Ponieważ do przyjaźni potrzeb jakiejś równości, więc chcąc mnie dopuścić do takiej miłości, wypełniłeś całą przepaść rozdzielającą mnie od Ciebie, abyś się stał równym i mógł być moim przyjacielem. (ND 177)
26. (...) z Tobą jednym ja mogą mówić o tym wszystkim, co mnie obchodzi i Ty się nie znudzisz, i wyrozumiesz, i z takim zajęciem słuchasz, jakby to chodziło o Ciebie. Ach, bo też ja gorąco tego pragnę, aby w tym wszystkim o Ciebie tylko chodziło. (ND 178)
27. (...) mój Boże, Ciebie jednego tylko kocham miłością prawdziwą, rozumną, rozmyślną, dobrowolną, całkowitą, której wszystkie uczucia mojego serca są poddane. (ND 179)
28. (...) ani jednego krzyżyka nie podejmuję się znosić bez Ciebie. (ND 180)
29. Czy to podobna nie kochać Ciebie, gdy tyle miałem sposobności poznania Ciebie i Twoją dobroć, i miłość, i cierpliwość, i łaskawość. (ND 180)
